ပြန်လမ်းမဲ့ဆန့်ထွက်ခဲ့ရတယ်
ရင်ခွင်ကိုရွက်စုံဖွင့်ရင်းပေါ့။
ရင်ခွင်ခြင်းအပ်လို့
ရင်ခုံခြင်းတွေဝင်ရိုးစွန်းတစ်ဘက်စီမှာကျောက်ချ။
သံနှင့်ပြဒါး
သူ့လမ်းသူသွားရင်
ကိုယ်ခရီးမှာကိုယ်တိုင်နစ်မျော
ဝေဒနာတောမှာနေမြင့်ခဲ့ရ။
အလွမ်းဆိုတာ
ချစ်တက်သူတွေခံစားဖို့သက်သက်ပါပဲ။
အသဲထဲတစ်နေရာမှာ
လှောင်ပြုံးတက်တဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာရေ။
တိမ်ညိုတွေရဲ့အနားတစ်ဘက်မှာ
ငွေရောင်အနာသတ်ဖို့
ငါ့အတွက်မသေချာသေးဘူး။
ပစုပန်မှာလဲမှောင်မိုက်ဆဲ
ဒီအချစ်အတွက်နဲ့ပဲ
နိဂုံးတွေခါးခဲ့ရ
ပုံသေနည်းချထားတဲ့
အဖေါ်မဲ့ညည့်နက်ထဲမှာ
အထီးကျန်ပျံသန်းခဲ့တဲ့ငှက်တစ်ကောက်ပါ။
တစ်နဲ့တစ်ရဲ့အဖြေဟာ
မင်းနဲ့ငါအတွက်
အလွမ်းသက်သက် ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ ။
No comments:
Post a Comment