ဖူးပုရစ်သစ်
နုသစ်ဝေဝေ
ရွက်ကြွေလေထဲ
ဝေ့ဝဲသုတ်ဖြူး
နွေလေရူးနှင့်
ဥသြသံထူး၏
ထို့ကြောင့်နွေဦး။
ခွဲမသွားပါနဲ့ကွယ်လို့
မတောင်းပန်ရက်
မင်းဆုံးဖြတ်ချက်တွေ ခက်ခဲမှာစိုးလို့။
ရွက်ဝါကြွေ လေလာမြူးစဉ်ခဏ
ရူးမတက်လွမ်းရသူမှာ အံတင်း
အင်း --- ရိုးတံတွေလဲအထီးကျန်
အလွမ်းသဏ္ဌန်ထင်ရဲ့။
ပင်အိုဆိုတာ
နွေရဲ့ပြရုပ်သက်သက်
ဝေဒနာ လက်တံတွေထက်က
သစ်ရွက်တွေ အပြိုင်းအရိုင်း ခြွေ
ကြွေစေတဲ့ နွေဟာ
လေရူးကြောင့်လား
ဥသြကြောင့်လား
ရိုးတံကြောင့်လား
ဂိန်မာန်အငြိုး အပြစ်မဖွဲ.မယိုးတော့ဘူး
နင်ငါ့ကို
ကြင်နာတက် စေခဲ့တာလား
နာကြင်မျက် စေခဲ့တာလား
- - - ခုတော့လဲ မထူးတော့ဘူး။ ။
No comments:
Post a Comment